خوشبختی سپری میکنم شانه هایم به شوق و اشتیاق

دستانت سالها قد کشیده اند و اینک با تمام

بلندی و قامت باز هم دستهای تو برایم همیشه

پاینده است و از ازل تا ابد این را فریاد می زنم:

دستم بگرفت و پا به پا برد

تا شیوه ی را ه رفتن آموخت

یک حرف و دو حرف بر زبانم

الفاظ نهاد و گفتن آموخت

لبخند نهاد بر لب من بر غنچه ی گل شکفتن اموخت

پس هستی من ز هستی اوست

تا هستیم و هست دارمش دوست.

تقدیم به مادر مهربانم و تمام مادرام مهربان دنیا

 

نوشته شده در سه شنبه 87/8/7ساعت 4:19 عصر توسط سمانه . شایان نظرات ( ) | |