در گذرگاه زمان ،

که آرام آرام زندگیت را طی می کنی ،

بعد از چند گاهی سر بر میداری

از آرزوهایت فاصله می گیری ،

به دلخوشیهایت که شاید فقط یک دل صاف و

 بی آلایش باشد،دلخوش داری ........

چشمانت را می گشایی و میبینی

دلیل خنده هایت ،

با دیگری سروسری دارد....

می شکنی ،خرد میشوی ،

خودت را له شده می بینی .

اما برخیز هیچ کس لایق نیست

که ترا بشکند قوی شو ،

خودت ،ذهنت وزندگیت را دوباره

بساز توکل کن به او که همیشه

یارت بوده خدایت .

اورااز اعماق وجودت بخوان ،

کمکت میکند

نوشته شده در سه شنبه 87/9/5ساعت 9:1 صبح توسط سمانه . شایان نظرات ( ) | |