ای کاش می توانستم باران باشم

تا تمام غمهای دلت را بشویم

ای کاش می توانستم ابر باشم

تا سایه بانی از محبت برویت می گسترانیدم

ای کاش می توانستم اشک باشم

تا هر گاه که آسمان چشمت ابری می شد

باریدن می گرفت

ای کاش می توانستم خنده باشم

تا روی لبانت بنشینم

و غنچه بسته لبانت را بگشایم

ای کاش می توانستم یک پرنده باشم

 و پر می گشودم و تا دور دست ها

در کنار تو پرواز می کردم

و ای کاش سایه بودم

تا نزدیک ترین کس به تو می شدم...

آری ای کاش سایه بودم

تا همیشه و همه جا همراه تو باشم

مادر گلم این متن را به شماتقدیم میدارم

چون خیلی برایمان زحمت کشیدی

دوستت دارم مادر

نوشته شده در پنج شنبه 87/10/5ساعت 11:53 صبح توسط سمانه . شایان نظرات ( ) | |